චිත්‍රානන්දෙන් බත් කෑම

හා, කවුද චිත්‍රානන්ද කඩෙන් බත් කාලා තියෙන්නෙ? සමහරු නම් කාලා ඇති, සමහරු නැතිව ඇති, තවත් සමහරු උපන්තේකට කඩේ නම අහලවත් නැතිව ඇති.

කොහොමින් කොහොම හරි හෝබෝවාට ලඟකදී චිත්‍රානන්දෙ ඩේලි කස්ටමර්ලා දෙන්නෙකුත් එක්ක කෑම කන්න යන්න පොටක් පෑදුණා. උදේ දහය විතර වෙනකම් කාලා නොහිටිය හින්දා, දවල්ටත් එක්කම කටට රහට බත් පොඩ්ඩක් කන්න හෝබෝවා අපායට උනත් යනවා ඕං!

චිත්‍රානන්දෙ තියෙන්නෙ බෝ ගහ හන්දිය හරියෙන් මැනිං මාරකැට්ටුවට ඇතුල් වුණාම වමට හැරිලා පොඩි පොඩි බිත්තර කඩ දිගේ මීටර් සීයක් විතර ඉස්සරහට ඇවිදගෙන යනකොටයි.

මේ කඩේ හුගක්ම ප්‍රසිද්ධ, කොටුවේ මුදලාලිලා සහ නාට්ටාමිලා අතර. ඇත්තම කිව්වොත්, කොටුවෙ ලොකූ ලොකු කෑම කඩ අයිති මුදලාලි මහත්තුරු හෙමීට චිත්‍රානන්දෙට රිංගල තමයි උදේ දවල් වේලට යහමින් බත් කන්නෙ.

හැබෑවටම කිව්වොත් කඩේ දැක්කම නම් එහෙමයි කියලා කන්න හිතෙන්නෙත් නෑ, ඒත් කඩේ වී.අයි.පී කස්ටමර් චාමා කියන විදියට ඔයි අනික් කොයි කඩේකටත් වඩා හොඳ පිරිසිදුවට උයන්නෙ මේ කඩේලු.

මාව සමග කැටුව ගිය චිත්‍රානන්දෙ ඩේලි කස්ටමර්ලා දෙන්නා, චාමා සහ දේවාට එහේ සලකන්නෙ ඉහටත් උඩින්. මේ දෙන්නා හතර රියන් සහ දෙරියන් වගේ. වැඩිය කන්න එහෙමත් බෑ. මේ දෙන්නව දැක්කම මට මතක් වෙන්නෙ අර පිප්පි දිගමේස් කතාවේ බඩගිනිකාර සේලරුවෙක් බර බර ගාලා පතෝල කන්නා වගේ මේස ලෑල්ලක් කාලා දාපු සිද්ධිය.

කොහොමින් කොහොම හරි, දැන් හෝබෝවාත් චාමයි දේවයි එක්ක චිත්‍රානන්දෙට රිංගා ගත්තා කියමුකො, හෝබෝවා දිහා කවුරුත් පිසකට්ටල ජීවියෙක් දිහා බලන්නා වාගේ ඇස් බෝල කරමින් බලනවා.

"මයෙ හිතේ ගොඩාක් කාලෙකට පස්සෙ වෙන්ටැ මේ කඩේට ඉස්තිරී පරාණයක් ගොඩ බැස්සෙ. ආවත් හෙන කෂට සැර ඉස්තිරියාවො තමයි එන්නෙ කොටුවෙ ඉන්න." මේක බලාගෙන ඉන්න දේවා කියනවා.

චිත්‍රානන්දෙ වී.අයි.පී. කස්ටමර් තමයි චාමා. ඒ ටිකටත් මෙයා ආප්ප කොත්තු දාන තැනට එන්ටර් වෙලා, උයන බාස්ට බිත්තර ඔම්ලට් ඕඩර් එකක් දානවා. ඒ අතරේ අපි ෆෑන් එකේ හුලඟ එන හොඳ මේසයක් කාරිය බලලා, කඩේ මුල්ලක තියන ටැප් එකෙන් අත හෝදගෙන හෙමීට වාඩිවෙනවා.

බිත්තර දහයකින් විතර දාපු ඔම්ලට් තොගේ කබල් රතු පාට පොඩි ප්ලාස්ටික් පිඟානක වැඩම කරවන ටිකට, කඩේ බත් බෙදන මල්ලි සං සං ගාලා මේසෙට කෑම අරිනවා.

චාමා කියන විදියට මේ කඩේ උයන හැම  එලෝලුවක්ම වස විසෙන් තොර එව්වා. මේ කඩෙන් කෑම කන්න එළවලු, මාළු මුදලාලිලා එන්න්නෙ මේ හේතුව හන්දාලු. රසායනික භාවිත කරලා වවපු එලෝලුවක රස වෙනසයි, කාබනික පොහොරෙන් හදපු එලෝලුවේ රස වෙනසයි අපේ එලෝලු මුදලාලිලා අගේට දන්නවාලු. අලුත් මාළු පරණ මාලු උයපුවම රස වෙනස මාළු මුදලාලිලා දන්නවාලු. ඉතින් වස විස ඇති එලෝලුවක හරි, පරන මාලුවෙකුගෙ හරි රසයක් ආවොත්, බත් පිඟාන කෙලින් පාරෙ බිමට පත බෑ කරල, මේ මුදලාලිලා යන්නෙ නොසරුප් වදන් බුරමින් කියලා තමයි චාමා කියන්නෙ. ඒ හින්දා මේ කඩේ ලිපේ ඉදෙන්නේ වස විසෙන් තොර, හොඳ අලුත් එලෝලු, මාළු විතරමයි.

"දන්නවද මාකට් එකට දුඹුරු පාට ගම් බිත්තර  එන හැටි?" චාමා හෝබෝවගෙන් අහනවා. දැන් යන්නෙ අතුරු කතාවක්. හෝබෝවටත් ඉතින් කතන්දරයක් නම් ඕනෙ එකක්නෙ.

"සුදු බිත්තර තියනවනෙ....ඒවා අරගෙන අර හෙනා කියලා තියෙන්නෙ ඩයි ජාතියක්. ඔය හෙනා ගාලා තමයි සුදු බිත්තර දුඹුරු බිත්තර වෙලා, රුපියලක් දෙකක් වැඩියෙන් විකුණන්නෙ!" චාමා ඔය කතාව කියලා පින්සලේකින් බිත්තරයක් පාට කරන හැටි රඟපාලත් පෙන්නනවා.

කතාවෙ ඔය හරිය යද්දි හෝබෝවාත් කෙළ හල හලා මේසෙට වඩම්මන බත්, මාළු දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. රතු ඉඳිආප්ප, රතු බත්, බැදපු උණු උණු හුරුල්ලො, පරිප්පු, මාළු මිරිස් කරියක්, බීට් රූට් කරියක්, තක්කාලි සම්බෝලයක්, කරවිල මාළුවක්, මාළු බොර හොද්දක් දිලිසි දිලිසි මේසෙ උඩ.

ඔයි අව්වස්සේ බත් ගේන මල්ලි, තඩි මාලු ඔළුවක් විසාල බෙලෙක් පිඟානක් උඩ තියාගෙන ඇවිත් මේසෙට බර කළා. මාළු ජාතියෙ නම හබරළියා. මේ හබරළියා මාළුවා උයාපුවාම කොළ පාට වෙනවා. කිරට උයා තිබුණු මේ මාළු ඔලුවත් කොළ පාටයි. හෝබෝවාට බයත් හිතුණා කාලා බලන්න. ඇයි වදේ කොළ පාට වෙන්නේ කෑම විස වුණාමයි, පිත්තල සුද්ද නොකලාමයි කියලනෙ හෝබෝවගෙ ඔළුවෙ තියෙන්නෙ!

දැන් ඉතින් වෙන මොනා බල බලා ඉන්නද කියලා හෝබෝවත් මේසේ උඩ අඩුක් කරලා තියන බත් මාළු මදි නොකියා දෙසා බාන්ට වුණා. කෑම ටික පංකාදු පහයි. බත් මල්ලි, කඩේට එන කාටත් අතදිගෑරලා විසාල බත් පිඟානක් බෙදලා දෙනවා. රතු බත් පිඟන් තමයි වැඩියෙන් යන්නෙ. මාත් කන්ට කැමති රතු බත්. අපේ ගෙදර පූසත් කන්නෙ වැඩියෙන් රතු බත්! ඌ සුදු බත වැඩිය ගණන් ගන්නෙ නෑ. සෞඛ්‍ය සම්පන්න පූසෙක්!  

හෝබෝවා හෙමීට බත් පිඟාන හිස් කොරාගෙන යනකොට ඉස්සරහා කවුන්ටරේ ඉඳලා බත් මල්ලි රුං ගාලා මේසෙට ලං වෙනවා. අපේ පිඟන් ටික දිහා බලන බත් මල්ලි, උණු උණු බත් පීරිසියක් ගෙනහල්ලා හෝබෝවගෙ පිඟනට අතාරිනවා.

"කන්න, කන්න අතගගා ඉන්නැතිව. මෙහෙ තියෙන්නෙ කන්න තමයි ඉතින්." ඔහොම කියාගෙන බත් මල්ලි තව බත් පිඟානක් කොත ගහන්න කවුන්ටරේ පැත්තට කඩිමුඩියේ දුවනවා.

අපරාදෙ කියන්ට බෑ ඉතින්, මේ හෝබෝවා ඉන්නවා නේද, බඩේ ඉන්නෙ විසාල හිඟන්නෙක්. දවසටම ලැබෙන බතත් ඔයි ටික තමා හින්දා හෝබෝවත් කොහොමින් කොහොමහරි යහමින් බඩට බත් අඩුක් කොරගන්නවා. ඔය අතරේ හබරළියා මාළු ඔළුව හෝබෝවගෙ පැත්තට දික් කරාගෙන චාමා 'කාහන්, කාහන්." කියනවා.

ඉතින් නිකා ඉන්ටයැ කියලා හෝබෝවා මාළු ඔළුවේ රස බලනවා. අපරාදෙ කියන්න බෑ, රහ නම්. රස නහර පිනා ගිහින් ඉස්මුරුත්තාවටම එනවා. මාළු ඔළුව ඇතුලේ හැංගිලා තියෙන කොටස් කන හැටිත් මේ අතරේ චාමා හෝබෝවාට කියාදෙනවා.

කාලා කාලා කා ගන්න බැරි වුණාම, හෝබෝවා අමාරුවෙන් බඩ ගාගෙන ගිහින් අත හෝදාගෙන එනවා.

"කෝපි කෝප්පයක් බොමුද?" හෝබෝවාගෙන් මෙහෙම අහන්නෙ දේවා. අපි නම් එපැයි කියයි ඕං!

උණුවට රසට සීනි ගාණට තිබුණු කෝපි කෝප්පෙ තොල ගාන ගමන්, රුපියල් හාරසීයකටත් අඩුවෙන් ආපු බිල එන්නෙ අපට බිත්තර ඔම්ලට් එක ගෙනාපු පිඟානෙමයි.

පිඟාන ගෙනාපු කොලුවට බැන බැන පන්සීයෙ කොළයක් හළන චාමා, සිගරැට් එකකුත් කටේ ගහගෙන හෝබෝවයි දේවයි එක්ක හෙමීට මැනිං මාරකැට්ටුවෙන් එළියට එනවා.

"ආයෙ එන්න බත් කාලා යන්න." චිත්‍රානන්දෙ බත් මල්ලිගෙ ඉල්ලීම ඉක්මනටම ඉෂ්ට කරන්න ඕනේ හිතමින් හෝබෝවත් පිටකොටුවේ කඩ පේළිය අහින් ඔපීසිය පැත්තට පයින්ම පාගනවා, බඩ බහින්න වියායාමෙට කියලා.  

ප.ලි. එකම දුකකට තියෙන්නෙ පිතූරියක් ගන්න අමතක වුණු එක තමයි හනේ....